دسیبل (dB) یکای اندازه‌گیری شدت صدا است. دسیبل یک واحد لگاریتمی است که نسبت بین دو مقدار توان یا فشار صوت را اندازه‌گیری می‌کند. یک دسیبل، یک دهم یک بِل (Bel) است. بِل به افتخار فیزیکدان اسکاتلندی الکساندر گراهام بل نامگذاری شده است.
دسیبل معمولاً برای اندازه‌گیری شدت صدا استفاده می‌شود، اما می‌توان از آن برای اندازه‌گیری شدت سایر پدیده‌های لگاریتمی مانند قدرت، ولتاژ و جریان نیز استفاده کرد. دسیبل یک واحد نسبی است، به این معنی که برای اندازه‌گیری شدت صدا، باید یک مقدار مرجع داشته باشیم. مقدار مرجع برای شدت صدا، فشار صوتی 20 میکروپاسکال است که برابر با آستانه شنوایی انسان است.
هر چه مقدار دسیبل بالاتر باشد، صدا بلندتر است. به عنوان مثال، صدای یک مکالمه عادی حدود 60 دسیبل است، صدای یک ماشین چمن‌زن حدود 100 دسیبل است، و صدای یک کنسرت راک حدود 120 دسیبل است.
صداهای بلند می‌توانند به شنوایی آسیب برسانند. سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند که قرار گرفتن در معرض صداهای بیش از 85 دسیبل به مدت 8 ساعت در روز می‌تواند به شنوایی آسیب برساند.
در اینجا برخی از مقادیر دسیبل برای صداهای مختلف آورده شده است:
- سکوت کامل: 0 دسیبل
- آستانه شنوایی انسان: 20 میکروپاسکال (دسیبل)
- مکالمه عادی: 60 دسیبل
- ماشین چمن‌زن: 100 دسیبل
- کنسرت راک: 120 دسیبل
- توپ تفریحی: 140 دسیبل
- صدای هواپیمای جت در آسمان: 140 دسیبل
- صدای شلیک گلوله: 170 دسیبل
دسیبل یک واحد اندازه‌گیری مهم است که برای اندازه‌گیری شدت صدا و سایر پدیده‌های لگاریتمی استفاده می‌شود.
